اولین سفر کوهنوردی خود را انجام می دهید؟ این 5 اشتباه رایج را انجام ندهید .

قطعا تجربه اولین سفر کوهنوردی برای همه افراد سختی های زیادی خواهد داشت، اما اولین سفرها تجربیات مشترکی دارند که با دانستن راه و روش و مطالعه همین تجربیات میتوان سختی ها را کاهش داد و تجربه لذت بخشی از سفر داشت.

یکی از ویژگی های مشترکی که کوهنوردان دارند، این است که:

همه آنها در یک نقطه مبتدی بودند.

خواه یک ماه یا نیم قرن پیش باشد، همه کوهونوردان اولین گام های آزمایشی را در مسیر برداشته اند، خوشبختانه از چیزی که هنوز نمی دانستند.

بسیاری از آنها آن را به سختی آموختند، خواه پیاده روی با لباس های خیس شده باشد یا پیاده روی با عصای کوهنوردی برای روزهای متوالی.

از دست ندهید :

کوهنوردی برای افراد مبتدی ، راهنمای سریع

5 اشتباه رایج در اولین سفر کوهنوردی

در  ادامه ، تجربیات یک کوهنورد در مورد اولین سفر کوهنوردی و اشتباهات رایج ، ارائه شده است . 

1- برنامه ریزی در پیش نیست

در یک سفر چند اشتباه می توانید انجام دهید؟

من 9 ساله بودم که پدرم من را با کوله پشتی در اسموکی ها برد.

او هیچ تجربه ای نداشت.

او از سه دوست خود دعوت کرد که یکی از آنها متخصص بود زیرا زمانی در مینه‌سوتا که ایالتی در شمال آمریکا که در ناحیه غرب میانۀ شمالی واقع شده‌است قایق رانی کرده بود.

کوله پشتی من 15 کیلوگرم وزن داشت.

بزرگسالان هر کدام 30 کیلوگرم حمل می کردند.

برای سفری سه روزه. ما تبر، سه پایه، یک تابه آهنی و غذای کافی برای ارتش داشتیم.

به نحوی، با آن همه تجهیزات، ما هنوز آمادگی نداشتیم.

ما همبرگر بسته بندی شده داشتیم اما اجاق گاز نداشتیم.

بنابراین ما آتش درست کردیم و گوشت را در ماهیتابه سرخ کردیم، اما بدون روغن- بنابراین همبرگرها مانند بریکت های ذغالی در آمدند.

درجه حرارت شب به 25 درجه کاهش یافت ، اما دمای مجاز کیسه خواب ما 40 درجه بود که زیاد نخوابیدیم.

حداقل ما برای طلوع زیبای خورشید در میرتل پوینت که شهری در شهرستان کوس ایالت اورگن است بیدار بودیم.

در پیاده روی به کمپینگ بعدی، یکی از همراهان ما مرا به عنوان نگهبان در امتداد مسیر ارسال کرد.

چیزی که او نمی دانست این بود که مسیر به دور خود می چرخید و در پیاده روی برای حفظ حریم خصوصی، خود را در فاصله 6 متری از مسیر قرار داد بدون اینکه بداند، در بدترین لحظه ممکن سه زن کوهنورد از مسیر دیگر آمدند و موقعیت نا مناسبی برای همه ایجاد شد.

از دست ندهید :

لوازم کوهنوردی و تجهیزات و وسایل کمپینگ ضروری مورد نیاز

شام شب دوم:

گوشت گاو خشک و مخلوط آب میوه، برای خوردن بسیار شور بود.

ما آنقدر خسته، ناراحت و مأیوس از کوهنوردی بودیم که مسیر خود را رها کرده و از طریق سریعترین مسیر به جاده پیاده رفتیم، سپس در Newfound Gap که یک گردنه کوهستانی در نزدیکی مرکز پارک ملی کوههای دودی بزرگ کوههای آپالاچی جنوبی در ایالات متحده آمریکا واقع شده است با ماشین سواری اتومبیل به عقب برگشتیم.

در راه بازگشت به خانه، نذر کردیم که دیگر هرگز کوله پشتی نخواهیم داشت.

اما عزم ما ثابت نماند پدرم بیش از 1450 کیلومتر مسیرهای پیاده روی را در اسموکی ها طی می کرد و من در بسیاری از این سفرها او را همراهی کردم.

من و او از آن زمان در بیش از 15 پارک ملی پیاده روی کرده ایم. ما به زودی فرزندانمان را در اولین سفر کوهنوردی خود در اسموکی ها می بریم.

2- عدم حمل تجهیزات و لوازم واقعی

اجاق الکلی که با قوطی غذای گربه با سوراخ سوراخ کردن آن درست کرده بودم سبک، ساده و ارزان بود.

وقتی کبریتی را برای طبخ شام در پارک ایالتی City of Rocks که یک پارک ایالتی در نیومکزیکو، متشکل از سازه های سنگی بزرگ مجسمه ای به شکل اوج یا تخته سنگ هایی که تا 12 متر بالا می روند لمس کردم، شعله ور شد.

آب من را سریع جوشاند. نزدیک بود موهای بازوهای من از شدت آتش زیاد جدا شود.

نکته مهم در این زمینه:

اگر اجاق های دست ساز همیشه کاربردی بودند کوهنوردان از آنها استفاده میکردند.

به جای آن به سراغ اجاق گاز قوطی ارزان (و بسیار سبک) بروید که میتوانید هم به صورت فیزیکی یا آنلاین آنها را تهیه کنید.

3- حمل غذای نامناسب

من یک پیاده روی پنج روزه در مسیر Ozark که مسیر پیاده روی، کوهنوردی و در بسیاری از مکان ها مسیر دوچرخه سواری در حال ساخت در Missouri Ozarks در ایالات متحده است انجام دادم تا برای مسیر آپالاچی آماده شوم.

تنها غذایی که من بسته بندی کردم 2 عدد شکلات انرژی زا بود.

روز دوم زانو درد داشتم و مجبور شدم آن را ترک کنم، بنابراین مجبور نبودم سه روز دیگر از شکلاتها را بخورم.

من دو درس آموختم که در AT به من کمک کرد:

غذای خوب بسته بندی کنید و در مواقع لزوم از آن استفاده نمایید.

4- بررسی نکردن موقعیت کمپ

یکی از اولین سفرهای کمپینگ که به یاد دارم در نزدیکی دریاچه پتنول یک که دریاچه ساخته شده توسط انسان در مرکز ویسکانسین، در شهرستانهای آدامز، جونو و وود در کنار دریاچه     Castle Rock  است، بود.

من حدودا 8 ساله بودم.

همه چیز خوب پیش می رفت تا اینکه خانواده ام صبح زود با مورچه ها بیدار شدند.

پدرم چادر را روی تپه مورچه ها گذاشته بود.

نیازی به گفتن نیست، اکنون من همیشه مورچه ها را بررسی می کنم.

5- لباس ناکافی و نامناسب برای آب و هوا

در پیاده روی در اواسط ماه مارس در امتداد مسیر آپالاچی، ما برای بادها و باران 65 کیلومتر در ساعت آمادگی نداشتیم.

چون بارانی ما خیس شده بود.

ما مجبور شدیم برای دو روز آینده به هتل برویم.

به محض رسیدن به خانه، بارانی بهتری خریدم.